Manuel Gandullo                                       Pintura

Pintores y poetas comentan la obra de Manuel Gandullo

Ana Vasco
La luz empleada por Manuel Gandullo, se rebela contra ese cuño que desde la pintura regionalista calificó al paisaje gallego de melancólico y brumoso, nos retrata atmósferas luminosas y brillantes, gozosamente expresadas, donde un cromatismo vivo y encendido nos aproximan a una concepción mucho más estimulante y vitalista de la naturaleza.
Junto a la luz, el agua parece ser una presencia también importante en su obra, no sólo en forma de mares y ríos, sino en cuanto a la humedad y exuberancia del ambiente. Sus distintas modalidades, ya sea en calma como en movimiento, le ofrecen la oportunidad de representar sus transparencias y reflejos, fascinándole el difícil reto que comporta su interacción con la anterior, los centelleos y los juegos establecidos entre ambas y, en definitiva, todo el conjunto de efectos luminosos que ello conlleva. Sobre su superficie, la pincelada, vigorosa y revuelta, oscila y tiembla, en una vibración ininterrumpida y mutante, demostrando y eludiendo simultáneamente los contornos de las cosas.

Antonio D. Olano
Coa acuarela acontece na pintura como co humor na literatura. Consideránse como "xéneros menores", cando, en realidade, son superiores. Unicamente a enxeñosos fidalgos se lles concede o don de refrea-la aparente transcendencia, converténdoa en humor. E cómpre botarlle valor -que ten para dar e toma-lo sevillano Gandullo- para se enfrontar á acuarela sobre papel, que domina.
Manuel Gandullo Nievas percorreu a xeografía española para asentarse e atoparse en Galicia, terra que deu grandes acuarelistas. Un lembrará sempre a primeira: María Antonia Dans. Gandullo confésase seguidor de Turner e, axiña, o tempo xa o dirá, serao de si mesmo.
Só se te segues, atópaste. Se segues, chegarás á conclusión de que estás só, aínda que sexa en compaña.

(texto del catálogo que con motivo de la exposición itinerante que la Xunta de Galicia programa con su obra en 1998)
Antonio D. Olano
Escritor: biógrafo de Pablo Picaso e Salvador Dalí

Antón Castro
En la tradición pictórica, la acuarela ha tenido habitualmente una consideración de género aparte, consideración nada pertinente, si tenemos en cuenta que los resortes técnicos –especialmente en los últimos años- no han sido más que pretextos irrelevantes en la renovación de aquélla, mucho menos importantes, desde luego, que la mirada conceptual. Acuarela, lápiz, acrílico u óleo, por ejemplo...
Leer más.

Xosé Vázquez Castro
Difícil es... para un artista escribir sobre otro artista, y aún más si  éste es un amigo. Intentaré ser lo más honesto posible con migo y contigo... amigo mío.
Me viene a la mente, ya  que de un artista y acuarelista se trata, una frase de Rafael Alberti, con la que me obsequiaron hace  veinticuatro  años, dándome la “suerte” que todo artista necesita para que su obra tenga continuidad, la cual me permito el lujo de poder transmitírtela mediante  este catálogo...
Leer más.

Xulio López Valcárcel
A mañá de primavera reverbera a súa luz nas camelias, nas adelfas, nas silveiras, nas borletas,  nos rododendros.  Manuel Gandullo convídanos ao seu estudo. Despois de gañar unhas curvas estreitas e bastante sinuosas, chegamos á casa ampla. Na parte de diante,  un cuidado xardín;  detrás, a finca que se alonga rectangular ata o bosque. Non se pode reprimir unha sensación de aglaio ao pisar o céspede mol e, maiormente,  ao escoitar o río que beirea toda a parte dereita do terreo.
Leer más.

Carlos Pereira
Soneto de Carlos Pereira a Manuel Gandullo
Publicado en el Anuario Brigantino 2008 nº 31

In Aeternum
En 2007 la Diputación de La Coruña publica "In aeternum", de Pablo Bouza Suarez, con prólogo de Xulio Valcárcel, con ilustraciones de Manuel Gandullo